تويت
انقسمت مرحلة الكلاسيكية الى ثلاث مراحل :
الأولى : كانت محاكاة للتماثيل الاغريقية والرومانية القديمة .
الثانية : عصر النهضة . من اشهر فنانيها . ليوناردو دافنشي ومايكل انجلو Michelangelo و رفائيل Raffaello...
الثالثة : الكلاسيكية الجديدة . من اشهر الفنانين المصور جاك لويس ديفد .
عصر النهضه :
مرحله ثقافيه او حركه بشريه اول ما ظهرت فى ايطاليا فى القرن الرابع عشر , وصلت لذروتها فى القرن الخامس عشر , انتشرت بعد ذلك فى اوروبا. فى هذه الفتره تحررت العقول و الفنون الجميله من القيود الدينيه اللى فرضتها مفاهيم فترة العصور الوسطى، و فيها اهتم الفنانين و المفكرين بالفنون و الافكار الاغريقيه و الرومانيه القديمه اللى كانت سائده قبل ما تبدأ مرحلة التقهقر و الانحطاط الثقافى اللتي عمت فى عصور الظلام و العصور الوسطى ، ليس من اجل تقليدها لكن لدراستها و مناقشتها بحريه كحافز للنهوض و التقدم. المواضيع الدينيه بقت بتترسم و بتتنحت بحريه مثل ما كان الحال فى عصور الحضاره الاغريقيه و الرومانيه، وبدأ التفكير الفنى و الادبى و العلمى يتخطى حدود الفكر الدينى الغيبى الضيق اللى كان مفروض عن طريق رجال الدين و ديولهم فى العصور الوسطى. عصر النهضه كان اساس و مفتاح اوروبا لدخول عصر التنوير و من بعده عصر العلم الحديث.
لما ابتدا عصر النهضه فى ايطاليا بقية اوروبا كانت فى مرحله ثقافيه انتقاليه. المجتمع الاوروبى وقتها كان يختلف عن المجتمع الايطالي فى انه لم يكن مجتمع مدنى و لاسياسى بالدرجه اللى كانت موجوده فى ايطاليا. القياده الفكريه فى اوروبا كانت وقتها متمركزه فى الجامعات اللى كانت تسيطر عليها الكنيسه سيطره كامله و لذلك كل المواضيع و المناقشات اللى كانت تعملها الجامعات وقتها كانت لها طبيعه لاهوتيه و دينيه.
فى عصر النهضه التفكير و الفن و الادب و النظره العلميه تغيروا. فى النحت مثلاً اعمال مايكل انجلو Michelangelo تختلف بدرجه كبيره من جهة الفكره و التنفيذ عن الاعمال اللى كانت تنحت فى القرن الثاني عشر والثالث عشر. و فى الرسم لوحات رفائيل Raffaello ليس لها مثيل في القرن الثالث عشر لا فى الاسلوب و لا فى المواضيع. فى الكتابات التاريخيه فرانسيسكو جيوشياردينى Francesco Guicciardini عالج التاريخ فى كتابه " تاريخ ايطاليا " على اسس موضوعيه بعيده عن التدخل الالاهى فى سير حركة التاريخ و تطور الاوضاع السياسيه و العسكريه على عكس مؤرخين الحوليات بالفتره اللى سبقت القرن الرابع عشر. فى النظريه السياسيه ميكيافيللى Michiavelli كتب دراسه تحليليه عن المجتمع و التدبيرات السياسيه عن طريق متابعه دقيقه و موضوعيه لحركة المجتمع الفعليه مثل ما هى، ليس مثل ما هو موجود في كتاب العصور الوسطى الذي يعلموا. فى البناء و الهندسه المعماريه كنيسة پازى Pazzi اللذي صممها برونيليشى Brunelleschi ليس لها مثيل فى العصور الوسطى من حيث الحجم و الاضاءه و التناسب و الوظيفه و غيرهم. النظره للعلم و الدراسات العلميه هماايضا تغيروا، فى الطب مثلاً اندرياس ڤيساليوس Andreas Vesalius و جيرولامو فراكاسترو Girolamo Fracastro استخدمو تكنيكات جديده فى الملاحظه و التشريح و اكدو ان دراسة جسم الانسان نفسه هى اللى توصل لفهم الامراض اللى تصيب الانسان و احسن الطرق لعلاجها لس السلطات الدينيه الطبيه القديمه.
فى المجالات العقليه هذه و غيرها حصلت تغييرات جذريه فى ايطاليا المحصوره جغرافياً و فى فتره قصيره نسبياً من نص القرن الرابع عشر و لغاية نصف القرن السادس عشر. فى كل مجال ظهر مبدعين و عباقره كبار، ليس على مستوى فترة مئتين سنه فقط لكن على مستوى التاريخ البشرى كله. بطبيعة الحال هذه ليست صدفه او بالحظ لكن لإن المجتمع اللى عاشوا فيه تطور و خرج من الحيز الدينى الغيبى و بقى يشجع المبدعين على التفكير و انجاز اعمالهم بحريه.
فى العصور الوسطى و عصر النهضه الاصح انه يشار لايطاليا كجمهوريات ليس كدوله واحده. ايطاليا بالشكل المعروف الان لم تكن موجوده وحتى نصف القرن التاسع عشر بعد ما توحدت الجمهوريات الايطاليه مع ممالك بيدمونت و سردينيا. المدن الايطالة الكبرى الكبيره فى العصور الوسطى كانو موانى، جنوه و فنيسيا و بيزا و امالفى. الموانى هذه كانت معتاشة على التجاره مع بيزنطه و شرق و جنوب البحر المتوسط.
الأولى : كانت محاكاة للتماثيل الاغريقية والرومانية القديمة .
الثانية : عصر النهضة . من اشهر فنانيها . ليوناردو دافنشي ومايكل انجلو Michelangelo و رفائيل Raffaello...
الثالثة : الكلاسيكية الجديدة . من اشهر الفنانين المصور جاك لويس ديفد .
عصر النهضه :
مرحله ثقافيه او حركه بشريه اول ما ظهرت فى ايطاليا فى القرن الرابع عشر , وصلت لذروتها فى القرن الخامس عشر , انتشرت بعد ذلك فى اوروبا. فى هذه الفتره تحررت العقول و الفنون الجميله من القيود الدينيه اللى فرضتها مفاهيم فترة العصور الوسطى، و فيها اهتم الفنانين و المفكرين بالفنون و الافكار الاغريقيه و الرومانيه القديمه اللى كانت سائده قبل ما تبدأ مرحلة التقهقر و الانحطاط الثقافى اللتي عمت فى عصور الظلام و العصور الوسطى ، ليس من اجل تقليدها لكن لدراستها و مناقشتها بحريه كحافز للنهوض و التقدم. المواضيع الدينيه بقت بتترسم و بتتنحت بحريه مثل ما كان الحال فى عصور الحضاره الاغريقيه و الرومانيه، وبدأ التفكير الفنى و الادبى و العلمى يتخطى حدود الفكر الدينى الغيبى الضيق اللى كان مفروض عن طريق رجال الدين و ديولهم فى العصور الوسطى. عصر النهضه كان اساس و مفتاح اوروبا لدخول عصر التنوير و من بعده عصر العلم الحديث.
لما ابتدا عصر النهضه فى ايطاليا بقية اوروبا كانت فى مرحله ثقافيه انتقاليه. المجتمع الاوروبى وقتها كان يختلف عن المجتمع الايطالي فى انه لم يكن مجتمع مدنى و لاسياسى بالدرجه اللى كانت موجوده فى ايطاليا. القياده الفكريه فى اوروبا كانت وقتها متمركزه فى الجامعات اللى كانت تسيطر عليها الكنيسه سيطره كامله و لذلك كل المواضيع و المناقشات اللى كانت تعملها الجامعات وقتها كانت لها طبيعه لاهوتيه و دينيه.
فى عصر النهضه التفكير و الفن و الادب و النظره العلميه تغيروا. فى النحت مثلاً اعمال مايكل انجلو Michelangelo تختلف بدرجه كبيره من جهة الفكره و التنفيذ عن الاعمال اللى كانت تنحت فى القرن الثاني عشر والثالث عشر. و فى الرسم لوحات رفائيل Raffaello ليس لها مثيل في القرن الثالث عشر لا فى الاسلوب و لا فى المواضيع. فى الكتابات التاريخيه فرانسيسكو جيوشياردينى Francesco Guicciardini عالج التاريخ فى كتابه " تاريخ ايطاليا " على اسس موضوعيه بعيده عن التدخل الالاهى فى سير حركة التاريخ و تطور الاوضاع السياسيه و العسكريه على عكس مؤرخين الحوليات بالفتره اللى سبقت القرن الرابع عشر. فى النظريه السياسيه ميكيافيللى Michiavelli كتب دراسه تحليليه عن المجتمع و التدبيرات السياسيه عن طريق متابعه دقيقه و موضوعيه لحركة المجتمع الفعليه مثل ما هى، ليس مثل ما هو موجود في كتاب العصور الوسطى الذي يعلموا. فى البناء و الهندسه المعماريه كنيسة پازى Pazzi اللذي صممها برونيليشى Brunelleschi ليس لها مثيل فى العصور الوسطى من حيث الحجم و الاضاءه و التناسب و الوظيفه و غيرهم. النظره للعلم و الدراسات العلميه هماايضا تغيروا، فى الطب مثلاً اندرياس ڤيساليوس Andreas Vesalius و جيرولامو فراكاسترو Girolamo Fracastro استخدمو تكنيكات جديده فى الملاحظه و التشريح و اكدو ان دراسة جسم الانسان نفسه هى اللى توصل لفهم الامراض اللى تصيب الانسان و احسن الطرق لعلاجها لس السلطات الدينيه الطبيه القديمه.
فى المجالات العقليه هذه و غيرها حصلت تغييرات جذريه فى ايطاليا المحصوره جغرافياً و فى فتره قصيره نسبياً من نص القرن الرابع عشر و لغاية نصف القرن السادس عشر. فى كل مجال ظهر مبدعين و عباقره كبار، ليس على مستوى فترة مئتين سنه فقط لكن على مستوى التاريخ البشرى كله. بطبيعة الحال هذه ليست صدفه او بالحظ لكن لإن المجتمع اللى عاشوا فيه تطور و خرج من الحيز الدينى الغيبى و بقى يشجع المبدعين على التفكير و انجاز اعمالهم بحريه.
فى العصور الوسطى و عصر النهضه الاصح انه يشار لايطاليا كجمهوريات ليس كدوله واحده. ايطاليا بالشكل المعروف الان لم تكن موجوده وحتى نصف القرن التاسع عشر بعد ما توحدت الجمهوريات الايطاليه مع ممالك بيدمونت و سردينيا. المدن الايطالة الكبرى الكبيره فى العصور الوسطى كانو موانى، جنوه و فنيسيا و بيزا و امالفى. الموانى هذه كانت معتاشة على التجاره مع بيزنطه و شرق و جنوب البحر المتوسط.